U Narodnom pozorištu u Beogradu počele su probe predstave „Majstor i Margarita”, po čuvenom romanu Mihaila Bulgakova u kojem se slavni ruski pisac bavi nekim suštinskim filozofskim, kulturološkim i političkim pitanjima, a posebno odnosom umetnika i vlasti, kao i verovanjem u određenu ideologiju.
Premijera je planirana za prvu polovinu novembra na Velikoj sceni.
Dramatizaciju je uradila Kata Đarmati, a postavku sprema Andraš Urban, pozorišni reditelj snažnog autorskog pečata čiji se estetika temelji na stalnom preispitivanju stvarnosti u kojoj živimo, ali i sopstvenih stavova o tome.
Kostimograf Bojana Nikitović, kompozitor Irena Popović, koreograf Gerđe Kristijan i Ljiljana Mrkić Popović (scenski govor) potpisuju se, zajedno sa Urbanom i Katom Đarmati, kao umetnički tim ovog pozorišnog dela u kojem su uloge dodeljene Igoru Đorđeviću, Nadi Šargin, Aleksandru Vučkoviću, Vanji Ejdus, Pavlu Jeriniću, Vanji Milačić, Draganu Sekuliću, Juliji Petković, Jeleni Blagojević, Andreju Nježiću, Bojanu Krivokapiću i Dušanu Matejiću.
„Majstor i Margarita” svakako je jedan od najprovokativnijih romana svetske literature; neobične je forme, odlikuje ga misterioznost na raznim nivoima u kojima Bulgakov isprekidanim redosledom, kroz 32 poglavlja, opisuje događaje u Moskvi tridesetih godina dvadesetog veka, kao i događaje koje je naslovni junak, Majstor, opisao u svom romanu o Pilatovom sudu i Isusovoj mučeničkoj smrti. Događaji u ruskoj prestonici prikazani su kao fantastična priča o dolasku đavola Volanda u tu sredinu u kojoj treba da se održi godišnji bal demona…
Kombinujući elemente moderne satire, fantastičnog, grotesknog i intelektualne proze, roman traži odgovore na velike probleme današnjice. Bulgakov ne piše formulama, on tera svog čitaoca da razmišlja i samostalno prepozna dublje moralne i društvene veze.
Bulgakov je na romanu „Majstor i Margarita” radio skoro dvanaest godina: od 1928. do februara 1940. godine. U jeku sve čvršće staljinističke kulturne politike, on je i nastanak romana držao u tajnosti do te mere da niko izvan njegovog najužeg kruga prijatelja nije znao za njega – osim agenata i doušnika koji su se rojili oko njega. Godine 1930, nakon što je njegova drama „Intriga licemera“ bila zabranjena, uništio je deo rukopisa: „Ja sam svoj roman o đavolu bacio u peć“, napisao je u pismu sovjetskoj vladi. Tri godine kasnije, nakon što je saznao za hapšenje svog prijatelja, dramaturga Nikolaja Erdmana, ponovo je spalio deo romana. Za manje od godinu dana prepisuje ga iz sećanja – kao svedočanstvo o rečima koje su postale krilatica zasnovana u romanu: „Rukopisi ne gore!“
Ovo će biti tek druga postavka „Majstora i Margarite” u Narodnom pozorištu u Beogradu; za sada, prvu i jedinu uradio je Aleksandar Saša Petrović, a premijera je održana 6. aprila 1982. godine na Velikoj sceni.
